Bardzo ważna zmiana art. 154 UGN w zakresie
ustalania przeznaczenia nieruchomości przy wycenie

Bardzo ważna zmiana art. 154 UGN w zakresie ustalania przeznaczenia nieruchomości przy wycenie

Niedawno miała miejsce bardzo ważna zmiana treści art. 154 Ustawy o gospodarce nieruchomościami w zakresie sposobu ustalania przeznaczenia nieruchomości przy wycenie, w przypadku gdy teren nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego.

Dotychczas, w przypadku braku planu miejscowego, zgodnie z ust. 2., przeznaczenie nieruchomości ustalało się na podstawie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Po zmianie, w przypadku braku planu miejscowego, przeznaczenie nieruchomości należy ustalać na podstawie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu

Zmiana, co do zasady jest słuszna, w zakresie eliminacji studium jako równorzędnej alternatywy dla decyzji o warunkach zabudowy, gdyż jeżeli decyzja jest wydana, to przez jej pryzmat patrzą na nieruchomość uczestnicy rynku i to ona jest podstawą do uzyskania pozwolenia na budowę. Są tu jednak pewne pułapki. Co jeżeli dla działki wydanych jest kilka decyzji o warunkach zabudowy? Co jeżeli potencjał nieruchomości jest duży (np. wokół występuję zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna), a dla działki została wydana decyzja WZ na budowę myjni samochodowej, bo ktoś miał akurat taką koncepcję na jej zagospodarowanie? W pierwszym przypadku logiczne wydaje się aby uwzględnić decyzję, która w maksymalny sposób wykorzystuje potencjał działki. Ale w drugim sytuacja jest już dużo bardziej skomplikowana, bo uwzględniając literalnie wydaną decyzję WZ, określona wartość nie będzie uwzględniać potencjału inwestycyjnego gruntu, a więc nie będzie spełniać definicji wartości rynkowej nieruchomości.

Zmiana art 154 -2

Brak miejscowego planu zagospodarowania przestrzenego i decyzji o warunkach zabudowy

Zmianie uległ także ust. 3. art. 154. Dotychczas, w przypadku braku studium lub decyzji, należało uwzględniać faktyczny sposób użytkowania nieruchomości. Ponieważ co do zasady, każda gmina posiada studium, przepis ten był bardzo rzadko stosowany w praktyce. Po zmianie, w przypadku braku MPZP i decyzji WZ należy uwzględniać faktyczny sposób użytkowania nieruchomości lub ustalenia planu ogólnego gminy.

W chwili obecnej żadna z gmin nie posiada planu ogólnego. Czy w obecnym stanie prawnym, ustalając przeznaczenie nieruchomości do wyceny, przez plan ogólny należy rozumieć studium? Odpowiedź na to pytanie brzmi „tak” i została zawarta w art. 64.2. Ustawy z dnia 7 lipca 2023 r. o zmianie ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym oraz niektórych innych ustaw.

W mojej ocenie zmiana zapisów art. 154 UGN jest słuszna, ale w odniesieniu do ust. 2 pewne kwestie powinny zostać doprecyzowane, aby rzeczoznawcy majątkowi nie musieli w niektórych przypadkach wybierać pomiędzy prawem a ekonomią.   

Ostatnie artykuły